در ادامه متن کامل غزل شماره 116 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد
محقق است که او حاصل بصر دارد
چو خامه در ره فرمان او سر طاعت
نهاده‌ایم مگر او به تیغ بردارد
کسی به وصل تو چون شمع یافت پروانه
که زیر تیغ تو هر دم سری دگر دارد
به پای بوس تو دست کسی رسید که او
چو آستانه بدین در همیشه سر دارد
ز زهد خشک ملولم کجاست باده ناب
که بوی باده مدامم دماغ تر دارد
ز باده هیچت اگر نیست این نه بس که تو را
دمی ز وسوسه عقل بی‌خبر دارد
کسی که از ره تقوا قدم برون ننهاد
به عزم میکده اکنون ره سفر دارد
دل شکسته حافظ به خاک خواهد برد
چو لاله داغ هوایی که بر جگر دارد
تعبیر فال شما
معمولا با دیدن ظاهر هر چیز و به خصوص آدم ها به آن ها اعتماد می کنی اما این ظاهربینی ممکن است به ضرر تو تمام شود.
گاهی آدم ها با حرف های قشنگ و ظاهر زیبای خود تو را فریب داده و به نیت باطنی آن ها پی نمی بری، پس هرگز به سادگی به دیگران اعتماد نکن.
همواره در امور مهم زندگی ات با خردمندان دلسوز مشورت کرده و از پند و اندرزهای آن ها بهره ببر.
در سفر می توانی تجربه های زیادی به دست بیاوری. به والدین خود بی احترامی نکن و نذری که بر گردن داری ادا کن.
در کارها به خودش توکل کن که با کمک های او می توانی به مقصود برسی.
