در ادامه متن کامل غزل شماره 79 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت
من و شراب فرح بخش و یار حورسرشت
گدا چرا نزند لاف سلطنت امروز
که خیمه سایه ابر است و بزمگه لب کشت
چمن حکایت اردیبهشت می‌گوید
نه عاقل است که نسیه خرید و نقد بهشت
به می عمارت دل کن که این جهان خراب
بر آن سر است که از خاک ما بسازد خشت
وفا مجوی ز دشمن که پرتوی ندهد
چو شمع صومعه افروزی از چراغ کنشت
مکن به نامه سیاهی ملامت من مست
که آگه است که تقدیر بر سرش چه نوشت
قدم دریغ مدار از جنازه حافظ
که گر چه غرق گناه است می‌رود به بهشت
تعبیر فال شما
روزهای خوش زندگی ات است و همه چیز بر مدار مراد دلت می چرخد. حواست باشد مبادا با اشتباه این آرامش را آشفته کنی که پشیمانی دیگر فایده ای نخواهد داشت.
هرگز به دنبال یاری گرفتن از بدخواهانت نباش که آن چه به تو می رسد تنها زیان خواهد بود.
اگر از بعضی مسائل زندگی ات غمگین هستی دلت را از غصه ها رها کن. به امید خدا مشکلاتت حل می شود.
