در ادامه متن کامل غزل شماره 186 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
گر می فروش حاجت رندان روا کند
ایزد گنه ببخشد و دفع بلا کند
ساقی به جام عدل بده باده تا گدا
غیرت نیاورد که جهان پربلا کند
حقا کز این غمان برسد مژده امان
گر سالکی به عهد امانت وفا کند
گر رنج پیش آید و گر راحت ای حکیم
نسبت مکن به غیر که این‌ها خدا کند
در کارخانه‌ای که ره عقل و فضل نیست
فهم ضعیف رای فضولی چرا کند
مطرب بساز پرده که کس بی اجل نمرد
وان کو نه این ترانه سراید خطا کند
ما را که درد عشق و بلای خمار کشت
یا وصل دوست یا می صافی دوا کند
جان رفت در سر می و حافظ به عشق سوخت
عیسی دمی کجاست که احیای ما کند
تعبیر فال شما
به یاد داشته باش شکست ها مقدمه پیروزی هستند و هرگز بدون شکست خوردن نمی توان موفقیت های زیادی کسب کرد.
نا امیدی به دلت راه مده و اجازه نده دشواری های مسیر تو را اندوهگین کند بلکه همواره و در همه شرایط به پروردگار توکل کن.
به امید خدا دوره سختی ها تمام می شود و دوباره نور خوشبختی طلوع می کند. سعی کن از اشتباهاتت درس عبرت گرفته و برای خلق آینده ای زیبا تلاش کنی.
دوران شادی را غنیمت بشمار و حواست به بدخواهانی باشد که در طلب فرصتی برای آسیب زدن به تو می باشند
