در ادامه متن کامل غزل شماره 475 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی
چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی
شیرینتر از آنی به شکرخنده که گویم
ای خسرو خوبان که تو شیرین زمانی
تشبیه دهانت نتوان کرد به غنچه
هرگز نبود غنچه بدین تنگ دهانی
صد بار بگفتی که دهم زان دهنت کام
چون سوسن آزاده چرا جمله زبانی
گویی بدهم کامت و جانت بستانم
ترسم ندهی کامم و جانم بستانی
چشم تو خدنگ از سپر جان گذراند
بیمار که دیده‌ست بدین سخت کمانی
چون اشک بیندازیش از دیده مردم
آن را که دمی از نظر خویش برانی
تعبیر فال شما
به امید خدا به زودی زود همای سعادت روی شانه هایت می نشیند و به هر آن چه می خواهی می رسی به شرط آن که تمام تلاشت را به کار گیری و با عزم راسخ قدم برداری.
روزهای خوب یکی پس از دیگری می گذرند. سعی کن دلت را به غرور و خودخواهی آلوده مسازی و همواره شکرگزار نعمت های بی کران پروردگار باش.
