غزل شماره ۲۰۷ : یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

در ادامه متن کامل غزل شماره 207 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.

یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک
بر زبان بود مرا آن چه تو را در دل بود

دل چو از پیر خرد نقل معانی می‌کرد
عشق می‌گفت به شرح آن چه بر او مشکل بود

آه از آن جور و تطاول که در این دامگه است
آه از آن سوز و نیازی که در آن محفل بود

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم
خم می دیدم خون در دل و پا در گل بود

بس بگشتم که بپرسم سبب درد فراق
مفتی عقل در این مسئله لایعقل بود

راستی خاتم فیروزه بواسحاقی
خوش درخشید ولی دولت مستعجل بود

دیدی آن قهقهه کبک خرامان حافظ
که ز سرپنجه شاهین قضا غافل بود

تعبیر فال شما

حسرت روزهای گذشته را مخور که جز درد چیزی برایت به ارمغان نخواهد آورد. سعی کن تجربه های به دست آمده را در ذهنت پر رنگ کنی و با بی محلی به حسرت ها در مسیر درست پیش بروی.

برای موفقیت در امور زندگی ات بهتر است با خردمندان دلسوز و مورد اعتماد مشورت کنی. به امید خدا با تلاش روز افزون می توانی بر مشکلات غلبه کرده و به موفقیت دست پیدا کنی.

برای مشاهده فال حافظ روی دکمه زیر کلیک فرمایید :

فال حافظ