در ادامه متن کامل غزل شماره 67 دیوان حافظ را می خوانیم و سپس با معنی و تفسیر آن آشنا خواهیم شد.
یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست
حالیا خانه برانداز دل و دین من است
تا در آغوش که می‌خسبد و همخانه کیست
باده لعل لبش کز لب من دور مباد
راح روح که و پیمان ده پیمانه کیست
دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو
بازپرسید خدا را که به پروانه کیست
می‌دهد هر کسش افسونی و معلوم نشد
که دل نازک او مایل افسانه کیست
یا رب آن شاهوش ماه رخ زهره جبین
در یکتای که و گوهر یک دانه کیست
گفتم آه از دل دیوانه حافظ بی تو
زیر لب خنده زنان گفت که دیوانه کیست
تعبیر فال شما
هر چند تمام تلاشت را برای وصال یار به کار گرفته ای اما گویا همه تلاش هایت نیز کافی نیست! نگذار نا امیدی بند بند دلت را به بند بکشد و به خاطر داشته باش که معبود در همه حال با توست.
به خودش توکل کن و صبور باش که انشاءالله به مقصود دلت خواهی رسید.
چنانچه عشقت به سرانجام نرسیده و دلت از غم سیاه گشته بدان که هنوز دنیا با تمام توانش در گذر است و چه بهتر که هر چه زودتر خودت را جمع کرده و در تلاش برای جبران اشتباهاتت باشی که به امید پروردگار موفق خواهی بود.
